યુવાધન

           આજે ભારતમાં અમેરિકાની અડધી વસ્તી કરતાં બમણા યુવાનો રહે છે. આજના સમયમાં એવું કહેવાય છે કે જે દેશ પાસે વધુ યુવાધન હોય તે દેશ કોઇ પણ આપત્તિનો સામનો કરી શકે છે. અને વધુ સમૃધ્ધ બની શકે છે. પણ આપણે ક્યાં છીએ?

                 હવે આપણે ચીનનું જ ઉદાહરણ લઇએ. એ દેશ યુવાનોની તાકાત, સમજ બધાને નિખારવા માટે વધુને વધુ શિક્ષણને વધુને વધુ  રોજગાર આપે છે. જ્યારે આપણા ભારતમાં યુવાનોને નાનપણથી જ શિક્ષણની યોગ્ય સમજ અપાતી જ નથી. અથવા તો જો એમને શિક્ષણ મળી પણ જાય છે તો તેમને રોજગારની તકલીફ પડે છે. તેનું મુખ્ય કારણ ભ્રષ્ટાચાર આજના યુવાનોની કુટેવો અને વ્યસન તથા માળખાકીય સુવિધાના અભાવને કારણે વ્યાવસાયિક સજ્જતા મેળવી શક્તા નથી. તે મોજશોખમાં જ ડૂબેલો રહે છે. પછી આપણે કહીએ છીએ કે દેશનો વિકાસ નથી થતો. તેનું કારણ જ આ છે. આજે કશે પણ જાઓ તો અનુભવ માંગે છે. પણ મને એ નથી સમજાતું કે તમે અનુભવ લેવા દો તો લઇએ. જે માણસ પાસે 10 વર્ષનો અનુભવ હોય તો એણે પણ કશેથી તો શરૂઆત કરી જ હશે ને. તો જ એની પાસે 10 વર્ષનો અનુભવ થયો ને! આજે દેશમાં કોઇપણ જગ્યાએ મોટા હોદ્દા ઉપર 60-65 વર્ષથી નીચેની વ્યક્તિ નથી જોવા મળતી . જો આજના આપણા નેતા, યુવાન અને ભણેલા હોય તો તેઓ દેશની કોઇપણ સમસ્યા માટે ત્વરિત નિર્ણય લઇ શકે છે. તેથી આપણી બધી સમસ્યાનો ઉકેલ લાવી શકે છે. ટેકનોલોજી અને બીજી દરેક ક્ષેત્રે વિકાસ કરી શકે છે.

                       પણ આ માટે આજના યુવાનો એ દેશના માટે નિષ્ઠાથી, સમયસર, સમજપૂર્વક મહેનત કરવી જોઇએ. જેથી આપણે ઉન્નત ભારતનું નિર્માણ કરી શકીએ. યુવાધન વેડફાવું ન જોઇએ, યુવાધનનું જતન થવું જોઇએ.